آرامش والدین در دوره کرونا بزرگ‌ترین کمک به فرزندان است / کودکان پذیریش بالایی در برابر تجربه‌های جدید دارند

وی با اشاره به اقدامات والدین برای تطبیق بهتر بچه‌ها با شرایط تازه گفت: قدم اول این است که مادر خود روی خود کار کند و اضطرابش را مدیریت کند. هر چه مادر اضطراب خود را مدیریت کند و به فرزندش ایمان داشته باشد برای بچه مفیدتر است. نگاه بیش مراقبتی والدین به بچه باعث می‌شود که فرزند فکر کند توانایی ندارد.

سلام نو – سرویس اجتماعی: یکی از نگرانی‌های اساسی دوران کرونا، به خصوص برای والدین وضعیت روانی کودکان و چگونگی مواجه آن‌ها با فشارهای دوران کرونا، و در مرحله بعد بازگشت آن‌ها به دوران بدون کرونا است. پدر و مادرها به هزار و یک در می‌زنند و انواع نسخه‌های مختلف را برای سلامتی، آرامش و شادی کودک خود امتحان می‌کنند و مُدام به این فکر می‌کنند که آیا اوضاع فرزندشان خوب است؟

پرسش مهم این جا است که آیا اساسا باید تا این اندازه نگران کودکان و تطبیق آن‌ها با وضعیت جدید باشیم یا خیر؟ دکتر عطیه سروش، روانشناس بالینی و مدرس دوره‌های فرزند پروری در گفت‌وگو با سلام نو تاکید می‌کند که والدین پیش از آرامش بچه‌ها باید به فکر آرامش خود باشند، چون خواسته و ناخواسته وضعیت آرامش و تشویش آنان بیشترین اثر را بر روان کودکان دارد.

وی ویژگی اساسی روانی انسان‌ها را سازگاری عنوان می‌کند و می‌گوید: ما بالاترین سطح انعطاف پذیری و سازگاری را در انسان‌ها مشاهده می‌کنیم. در این میان هر چقدر سطح هوشیاری و هوشمندی افزایش پیدا کند به تناسب آن سطح سازگاری آن‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند.

این روانشناس ادامه داد: به همین ترتیب سطح سازگاری بچه‌ها بیش از دیگر انسان‌ها است چون مدام در معرض تجربیات اولیه زندگی قرار دارند؛ تجربیاتی که بسیاری از آن‌ها برای یک بزرگسال می‌تواند تبدیل به تروما شود. با این وجود بچه‌ها به دلیل عدم وجود پیش فرض‌های خاص درصد پذیرش بسیار بالایی دارند و به طور عمومی مشکلی برای مواجه شدن با تجربه‌های جدید ندارند.

این درمانگر با تایید این که تجربه زیسته بچه‌ها در دوران کرونا تجربه سخت و بزرگی بود، گفت: قطعا با فرارسیدن شرایط جدید این تجربه زیسته به شکل ناگهانی کاملا پاک نمی‌شود و به عنوان تجربه‌ای متفاوت با تجربیات معمول و مرسوم دیگر آدم‌ها اثر خود را در زندگی آن‌ها می‌گذارد. این اثر گذاری می‌تواند باعث افزایش گوش به زنگ بودن و احتیاط یا دیگر واکنش‌های متفاوت در آینده بچه‌ها باشد.

سروش با این وجود نگرانی پیش از موعد را مفید نمی‌داند و می‌گوید: این که نگرانی خاصی داشته باشیم یا بخواهیم زودتر از موعد اقدام خاصی انجام دهیم خود می‌تواند باعث تقویت زمینه‌های اضطراب شود.

وی با اشاره به تاثیرات والدین بر فرزندان گفت: باید بدانیم که والدین، به ویژه مادر، بیشترین تاثیر را روی فرزندان دارند و مدل فکر کردن و نگاه آن‌ها به مسائل می‌تواند به شدت روی بچه‌ها اثر گذار باشد. با توجه به عمق این اثر گذاری، این که مادر چه با خودش فکر می‌کند یا چه میزان اضطرابی دارد بهتر است درون خود وی حل شود و باعث هیچ اقدامی برای بچه نشود.

این روانشناس حفظ ثبات و آرامش شخصی را مهم‌ترین کار والدین دانست و افزود: همین که والدین انسانی با آرامش و با تکلیف مشخص باشند بزرگ‌ترین کمک به بچه‌ها است.

وی با اشاره به اقدامات والدین برای تطبیق بهتر بچه‌ها با شرایط تازه گفت: قدم اول این است که مادر خود روی خود کار کند و اضطرابش را مدیریت کند. هر چه مادر اضطراب خود را مدیریت کند و به فرزندش ایمان داشته باشد برای بچه مفیدتر است. نگاه بیش مراقبتی والدین به بچه باعث می‌شود که فرزند فکر کند توانایی ندارد.

این درمانگر ادامه داد: درست است که نوزاد و فرزند انسان نسبت به بچه دیگر موجودات به بیشترین مراقبت نیاز دارد، اما به شدت توانمند است. والد باید ایمان داشته باشد فرزندش بدون او توانایی مدیریت شرایط را دارد، نه این که فکر کند فرزندش بدون او از هستی ساقط می‌شود و او حتما باید مراقبش باشد.

وی با مخرب ارزیابی کردن این نگاه ادامه داد: این نگاه می‌تواند به شدت آسیب‌رسان باشد و باعث بروز خشم، اضطراب و شکل‌هایی از وسواس در بچه‌ها شود. هر چه والدین آرام‌تر باشند برای فرزند مفیدتر است و بهتر می‌توانند به نیازهای او جواب دهند. مادری که مضطرب است، قاعدتا نمی‌تواند بسیاری از نیازهای فرزندش را ببیند.

سروش گام دوم کمک به کودکان را پاسخ به پرسش‌های آن‌ها دانست و ادامه داد: بعد از مدیریت اضطراب والدین می‌توانند به این فکر کنند که چگونه به سوالات فرزند خود درباره شرایط موجود پاسخ دهند. همین که پاسخی به سوالات معمول کودک مثل ویژگی‌ها بیماری کرونا یا اثراتش را داشته باشیم کفایت می‌کند. در این روند می‌توان سوالاتی را نیز از کودک پرسید و با قرار دادن کودک در موقعیت فکر کردن مسیر حل مسئله را برای او هموار کرد.

وی درباره چگونگی مواجه با مشکلات و اختلال‌های روحی و روانی کودکان گفت: در شرایط معمولی که اختلال خاصی ایجاد نشده و عملکرد بچه مختل نشده و مشکلات تنها در حد به هم ریختگی خواب و بیداری و برنامه‌های روتین است، آگاهی والدین و مداخله درست و هوشمندانه والدین کفایت می‌کند.

این روانشناس ادامه داد: اما وقتی زمینه‌های اضطراب تبدیل به بروز رفتارهای اختلالی می‌شود بهتر است که والدین برای مداخله مستقیم یا مراجعه کودک به یک درمانگر و روانشناس، ابتدا شراط را با یک متخصص در میان بگذارند و سطح مشکل را متوجه شوند تا راه حل مورد نیاز کودک را به طور دقیق ارزیابی کرده و متوجه شوند که نیاز به مراجه به روانشناس و درمانگر هست یا خیر.

ادامه مطلب

نوجوانان و چالش «دیده شدن»

«دیده شدن» یکی از نشانه‌های مهم دوره نوجوانی است اما اگر این نیاز از روی عدم آگاهی انجام گیرد و والدین نیز به این خواست بی‌توجهی کنند، عواقب ناگواری برای نوجوان رقم می‌خورد.
این روزها، خبرها از دستگیری و اعلام حکم قضایی درباره نوجوانان و جوانانی که دیده شدن، ساختن چهره ای ماورای انسانی یا همانند شدن با سلبریتی ها برای کسب شهرت، آنان را خواسته یا ناخواسته در وادی بی سرانجامی انداخته، نقل محافل خبری و خانوادگی شده است.

موضوعی که با رشد فضای مجازی، دامن گستر شده و عرصه را برای فرصت طلبان و سودجویان باز و بر خانواده ها تنگ کرده است، حال آن که خانواده ها بنابر تجربه زندگی، از عاقبت کار، آگاه هستند اما زبان مشترکی برای انتقال این آگاهی به نوجوانان و جوانان ندارند و فقط هزینه مادی و معنوی آن را می پردازند.

مساله حائز اهمیتی که پلیس فتا هم بارها درباره آن هشدار داده و از دام هایی که برای دختران و پسران در فضای مجازی پهن می شود یا تجاوز به حریم خصوصی افراد توسط شیادان و شگردهای اخاذی آنان گفته است؛ این که مجرمان سایبری با گشت و گذار در شبکه های اجتماعی و انتخاب برخی به عنوان مدلینگ یا تبلیغ سایت های قمار با ریسک یک شبه پولدار شدن، به اغفال نوجوانان و جوانان می پردازند.

کندوکاو و بررسی چرایی کشیده شدن نوجوانان و جوانان به ورطه دیده شدن و راهکارهای پیشگیری از آن، خبرنگار ایرنا را بر آن داشت تا با عطیه سروش روانشناس بالینی و پژوهشگر حوزه کودکان و نوجوانان به گفت وگو بنشیند و راهکارهای تقویت هویت کودکان و نوجوانان را جویا شود.

این روانشناس بالینی درباره چرایی این نوع رفتار نوجوانان برای دیده شدن خاطرنشان کرد: این موضوع در سطح کلی، به کمبودها و ناکامی هایی که افراد در زندگی فردی و اجتماعی دارند برمی گردد؛ از سویی دیگر هم ویژگی دوران نوجوانی است که از روی کنجکاوی، شیطنت، ندانم کاری یا جبران خلاء‌های زندگی دست به کارهایی می زنند تا دیده شوند.

لزوم آشنایی والدین با تفاوت های دوران گذار از کودکی به نوجوانی
سروش در این گفت وگو با بیان اینکه تفاوت هایی بین سن نوجوانی و جوانی وجود دارد که والدین باید برای گذار از چالش های این سن، به این تفاوت ها توجه ویژه ای داشته باشند، افزود: یکی از تفاوت های اصلی و حائز اهمیت، بلوغ جسمانی است که در نوجوان اتفاق می افتد و او را از ورطه کودکی به دنیای بزرگسالی نزدیک می کند.

به همین دلیل کودک باید آموزش های مناسب این دوره را کسب کند تا نقش خود را در سن بزرگسالی به عنوان یک فرد بالغ بازی کند. اینجاست که نقش والدین یا مراقبان اولیه یا معلمان و به طور کلی افرادی که با نوجوانان در ارتباط هستند بسیار موثر و برجسته است تا آگاهی های درست در ارتباط با این تفاوت ها را به آنان ارائه دهند.

این روانشناس بالینی، رابطه با همسالان، میل به دوست یابی و گذران وقت با آنان در کنار حس هیجان طلبی و استقلال طلبی را از دیگر شاخصه های گذر از سن کودکی به نوجوانی عنوان کرد و اظهار داشت: میل به متفاوت بودن در دوره نوجوانی افزایش می یابد و در همین سن نوجوان به دنبال هویت می شود، پس اگر الگوهای مناسبی در دسترس او نباشد به خطا می رود و آسیب می بیند.

خشت خام نوجوان در سه حوزه تربیتی پخته می شود
سروش با بیان اینکه تربیت و آموزش به نوجوان در سه حوزه تعریف می شود، توضیح داد: تربیت جسمانی، انسانی و معنوی به ترتیب سه حوزه اصلی تربیت است که در مورد تربیت جسمانی می توان گفت آموزش های زیادی در مورد رسیدگی به جسم و رعایت بهداشت سلامت ارائه شده است.

در حوزه تربیت انسانی، باید یک بعد فکری به نوجوان داد تا عقل و ذهن او پرورش یابد؛ داشتن توانمندی های خاص در این سن می تواند اعتماد به نفس او را بالا ببرد و آن «من» ارزشمند او را تقویت کند تا در برابر هر پیشنهادی خیلی زود رفتار نکند و برای خود حرمت نفسی قایل باشد.

به گفته این روانشناس بالینی، تربیت معنوی هم به معنای دسته بندی ارزش های اخلاقی و خوبی ها توسط خانواده و ارائه آن به کودک و نوجوان است البته به شرطی که والدین درباره آن اطلاعات کامل و درستی داشته باشند. نباید فراموش کرد که از آنجا که تربیت جنسی با هر سه حوزه تربیتی ارتباط دارد و شامل همه ابعاد انسانی می شود آموزش و آگاه رسانی درباره آن اهمیت دوچندانی پیدا می کند.

بهتر است والد همجنسن به نوجوان آموزش های لازم را بدهد
سروش در پاسخ به اینکه کودک یا نوجوان از کدام یک از والدین بیشتر حرف شنوی خواهد داشت، گفت: در مورد تربیت جنسی توصیه می شود والد همجنس به نوجوان آموزش دهد یعنی پدر به پسر یا مادر به دختر. در صورت نبود هر یک می توان از اقوام درجه یک بهره برد.

وی تاکید کرد: گاه از سوی والدین عنوان می شود که فرزند من چون در مورد مسایل جسمی و جنسی و هویتی چیزی نمی پرسد پس نیاز به آگاهی و اطلاعات ندارد، در حالی که نوجوان به صورت غریزی راجع به دانستن مسایلی در حوزه سنی و جنسی خود کنجکاو می شود.

این پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه وجود منبع موثق و درست در کنار نوجوان او را از حاشیه های پرخطر دور می کند، به خانواده ها توصیه کرد: اگر والدین آگاه و هوشمند این اطلاعات را به درستی به فرزند بدهند دیگر در خطر پاسخ های نادرست از سوی افراد ناموثق نمی افتد.

می رود میخ آهنین والدین بر سر سبز فرزندان اگر صمیمیت برقرار شود
سروش با تاکید بر اینکه والدین باید با نگاهی مثبت، ارزش ها و چارچوب های اخلاقی را در نوجوان نهادینه کنند، خاطرنشان کرد: با داشتن صمیمیت و زبان مشترک و درک دنیای کودک و نوجوان می توان اعتماد و عزت نفس را در او تقویت کرد و اطلاعات و آگاهی های درست به او داد. می توان به او فهماند مسوولیت همه رفتاری فردی و جسمی با خود او است.

تقویت اعتماد به نفس رفتاری، عاطفی و معنوی با روش های ارتباطی درست، به نوجوان کمک می کند تا در فضای مجازی مورد سوءاستفاده قرار نگیرد؛ تقویت اعتماد به نفس رفتاری یعنی نوجوان به خود اعتماد داشته باشد و بداند که می تواند کاری را انجام دهد.

این روانشناس ادامه داد: تقویت اعتماد به نفس عاطفی یعنی احساسات را خوب بشناسد و به موقع آن را کنترل کند. ضمن اینکه اعتماد به نفس معنوی یعنی باور داشته باشد یک نظمی در خلقت هستی وجود دارد و بر اساس آن انتخابات و توانمندی های خود را هدایت و جهت دهی کند.

سروش تاکید کرد: نوجوان باید یاد بگیرد که چگونه رفتار خود را کنترل کند و این با وجود یک والد آگاه یا مراقب سالم و ارائه اطلاعات درست و علمی به وجود می آید. فراموش نکنیم اگر این دوره گذار نوجوانی به خوبی درک شود و متناسب با جهش های رشد جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی با نوجوان رفتار شود، صمیمت، وفاداری و هویت پایدار در دوره جوانی و بزرگسالی برای او اتفاق می افتد.

مرجع : خبرگزاری ایرنا

ادامه مطلب

اضطراب و استرس پاشنه آشیل مقابله با کرونا

ایرنا– روانشناس بالینی با تاکید بر اینکه حملات عصبی با شدت یافتن نگرانی از ابتلا به ویروس کرونا دوچندان می‌شود، گفت: فراموش نکنیم اضطراب و استرس، مانع و سد بزرگ مقابله با کرونا به شمار می رود پس لازم است با انجام کارهایی به حل استرس و کرونا بپردازیم.

ویروس کرونا نه تنها زندگی و سلامت میلیون ها انسان را مورد تهدید قرار داده و مرگ و میر و آسیب های جسمی به همراه داشته بلکه باعث ایجاد فاجعه روانی در کل جهان شده است تا آنجا که بهزاد وحیدنیا مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی کشور در تحلیل تأثیرات روانی و اجتماعی پاندمی کرونا در جامعه، اعلام کرد: بررسی‌های سامانه خودارزیابی روانشناختی نشان می‌دهد که در طول ۶ ماه اول شیوع کرونا ۹ تا ۱۱ درصد استرس، اضطراب و افسردگی شدید و متوسط گزارش شده است و اکنون این رقم به ۱۶ درصد افزایش یافته است.

موضوعی که یک روانشناس بالینی درباره عوارض افزایش نرخ افسردگی و اضطراب در دوران پاندمی کرونا یادآور می شود: به یاد داشته باشید افراد دارای سابقه بیماری‌های زمینه‌ای و همچنین افسردگی و اضطراب، بیشتر در خطر ابتلا به کرونا قرار دارند ضمن اینکه این فشارهای روانی باعث می شود سایر بیماری آنها نیز بروز کند.

عطیه سروش روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا، با اشاره به اینکه در این روزها، وجه مشترک مراجعه کنندگان به کلینیک های روانشناسی و روانشناختی، اضطراب بالا و داشتن علائمی شبیه مبتلایان به ویروس کرونا است، تصریح کرد: این افراد به دلیل اضطراب زیادی که از ابتلا به کرونا دارند، باعث شده که سیستم عصبی آنان فعال شود، دائما عرق کنند، دهان آنان خشک و نفس کشیدن برایشان سخت شود. درواقع بدن آنان به دلیل ترس، علایمی مشابه ویروس کرونا نشان می دهد که همین باز خود باعث اضطراب بیشتر شود.

علایم حملات عصبی و ویروس کرونا را اشتباه نگیریم

وی یادآور شد: در حالی که بین علایم بیماری کرونا با اختلال پنیک یا حمله های عصبی و وحشت تفاوت های ظریفی وجود دارد مثلا نشان های اولیه کرونا تنفس سخت، تب و لرز و غیره است ولی در حملات پنیک که اضطرابی است علائم متفاوتی مانند درد و سنگینی روی قفسه سینه، گز گز دست ها، مور مور شدن بدن، انقباض عضلات، رعشه، خشکی دهان، عرق کردن و تپش زیاد قلب و ترس شدید از مردن یا بیماری است.

سروش با تاکید بر اینکه لرز، تعریق و گرگرفتگی از علائم مشترک حملات عصبی و ویروس کرونا است، خاطرنشان کرد: فراموش نکنیم به هر آنچه فکر کنیم بیشتر درگیرش می شویم و حمله شدیدتر می شود. در حالی که باید بپذیریم و بدانیم که حملات عصبی ریشه در ژنتیک افراد دارد و باید در راه درمان آن کوشا باشند چرا که در غیر اینصورت می تواند که آسیب جدی به فرد بزند.

چه کنیم تا حملات عصبی ناشی از اضطراب کرونا کاهش یابد؟

این روانشناس بالینی یکی از راهکارهای کاهش استرس و اضطراب را نوشتن عواطف، ترس ها و نگرانی ها بر روی کاغذ عنوان کرد و گفت: این کارها کمک می کند که افکار و اطراف را شفاف تر ببینیم. همچنین با حل مساله برنامه ریزی داشته باشیم و به خود یادآوری کنیم که زمان هایی در زندگی بوده که اوج اضطراب را تحمل کرده و حل کرده ام پس می توانم این بار هم خوب کار کنم.

وی ادامه داد: به دلیل شیوع کرونا، بخش زیادی از عواملی که ما را در تعدیل اضطراب و استرس کمک می کند مانند دورهمی ها و تفریح های خانوادگی را از دست داده ایم. بنابراین باید به سراغ یکسری فعالیت های لذت بخش برویم که در کنار محفوظ نگهداشتن از کرونا، ما را از استرس جدا کند. همچنین زمان استفاده از شبکه های اجتماعی را کاهش دهیم.

سروش یادآور شد: تمرین های تن آرامی داشته باشیم و عبارات مثبت و مهربانانه به خود بگوییم و از تخریب و تنبیه و غیره و شنیدن اخبار و حوادث ناگوار بپرهیزیم. از آن مهمتر به بعد جسمانی اهمیت دهیم و در کنار خواب کافی و رژیم غذایی مناسب، ورزش و حرکات جسمانی داشته باشیم.

فرد مضطرب را چگونه آرام کنیم؟

این روانشناس، گفت وگو با خداوند و دعا و نیایش بخصوص در ماه رمضان را وسیله دیگر آرام شدن دل ها و کاهش اضطراب دانست و افزود: هرگز به فردی که اضطراب دارد نگوییم آرام باش، چیزی نیست، حساس نباش، ادم باید قوی باشد و غیره چرا که این حرفها اصلا به درد نمی خورد چرا که آن فرد می داند که باید آرامش داشته باشد و این روزها می گذرد.

وی توضیح داد: باید به او بگوییم بیا در مورد این حسی که داری تجربه می کنی صحبت کنیم. این مشکل خیلی تو را اذیت می کند من سراپا گوش هستم. در واقع اجازه دهیم افراد حرف بزنند و شنونده باشیم سپس تجربه های خود را در اختیار او بگذاریم.

ویروس کرونا عامل بیماری کووید ۱۹ از اواخر سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین مشاهده و در مدت کوتاهی در همه جهان منتشر شد؛ به طوری که سازمان بهداشت جهانی در اسفند ۹۸ (فوریه ۲۰۲۰) بروز پاندمی (همه‌گیری جهانی) این بیماری را تأیید کرد.

بر اساس آمار رسمی کشورها ویروس کرونا تاکنون حدود ۱۴۶ میلیون نفر را در دنیا به طور قطعی مبتلا کرده و حدود سه میلیون نفر نیز بر اثر بیماری کووید۱۹ جان خود را از دست داده‌اند.

ویروس کرونا با دست آلوده یا عطسه، سرفه و حتی قطرات تنفسی از طریق دهان، بینی و چشم منتقل می‌شود. تنگی نفس، خستگی و بدن درد، اختلال در بویایی و چشایی و مشکلات گوارشی از جمله علائم بیماری کووید ۱۹ است. بیش از ۸۰ درصد مبتلایان به ویروس نیز دچار بیماری خفیف می‌شوند.

جهش ویروس کرونا در انگلستان، بزریل، هندوستان و آفریقا که موجب افزایش سرایت، بیماری‌زایی و مرگ و میر شده، نگرانی‌های جدیدی را در جهان به وجود آورده است.

از ابتدای شیوع ویروس کرونا در ایران(اسفند۹۸) تا کنون ۷۰ هزار و ۷۰ از هموطنان جان خود را از دست داده اند.

از: فاطمه دهقان نیری

ادامه مطلب

Palarchs Journal of Archaeology of Egypt/ Egyptologhy

INVESTIGATING THE RELATIONSHIP BETWEEN PARENTING STYLES AND SOCIAL ANXIETY AND MENTAL HEALTH OF FIRST-GRADE FEMALE HIGH SCHOOL STUDENTS

Atieh Soroush

PhD in Clinical Psychology from Sanaei University of Isfahan, Isfahan, Iran.

 

Atieh Soroush: Investigating the relationship between parenting styles and social anxiety and mental health of first-grade female high school students — Palarch’s Journal Of Archaeology Of Egypt/Egyptology xx(x), xx-xx. ISSN 1567-214x

Keywords: Parenting, Social Anxiety, Mental Health, Student

 

ABSTRACT

Objective: Parenting styles affect many psychological aspects, including psychological development, social adjustment, feelings of worth, self-confidence and success in work, and the occurrence of different behaviors in adolescents. This study aimed to investigate the relationship between parenting styles and social anxiety and the mental health of female high school students in x city. Materials and Methods: This cross-sectional study was performed on 245 female high school students in x city in the academic year 2020-2021. Data were collected using the Baumrind Parenting Practice Questionnaire, the Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A), and the Goldberg General Health Questionnaire (GHQ). Analyzes were performed by SPSS software at a significance level of 0.05. Results: The study of parenting style showed that 36.3% of parents were permissive, 48.8% authoritative and 13.9% authoritarian. There was a statistically significant difference between students’ social anxiety in different parenting styles. Students’ mental health was significantly different in different parenting styles in terms of anxiety, depression, and overall mental health. Conclusion: Considering the sensitivity of adolescence and the impact of psychological problems and the formation of abusive behaviors in adolescents, it is necessary to create awareness and education in parents to choose the appropriate parenting style.

 

INTRODUCTION

Examining the causes and consequences of children’s behavioral problems has shown that children’s problem behaviors arise from multiple interactions of biological, environmental, and family factors (1).

One of the effective factors in children’s behavior is the parenting style of parents. Psychologists have found that parenting styles have a profound effect on many psychological aspects, including psychological development, social adjustment, feelings of worth, self-confidence, and success in work and behavioral problems in adolescence (2).

Darling and Steinberg consider parenting style as a set of attitudes, goals, and patterns of child-rearing that form the emotional atmosphere of the parent-child relationship and remain constant in different life situations (3).

Parenting style is one of the most important factors in family education and is a relatively stable behavioral pattern and a tendency in raising and educating children through daily activities. Parenting styles are usually placed between two loose and overly punishing anchors, and extremes in both directions are considered negative (4).

According to Baumrind, parenting styles include authoritarian, permissive, and authoritative (5).

Each parenting style has different effects on children. It has been found that permissible parenting style, more than other parenting styles, causes the development of social and functional anxiety (6). Parenting is a major risk factor for primary psychological pathology (7). Low levels of sensitive parenting and increased use of extreme discipline are associated with causes of behavioral problems (8).

Social anxiety is the main psychological problem of children and adolescents and not only affects a person’s daily communication but also affects their mental health. Social anxiety is sometimes referred to as the “disease of missed opportunities”, defined as a common human trait that results from a strong fear of being evaluated by others in social interactions (3, 9). Evidence also shows that negative parenting behaviors, such as overprotection, rejection, punishment, and less emotional warmth, are associated with social anxiety (10, 11).

A study in Iran reported the results of the prevalence of social anxiety in high school students and showed that there is a significant relationship between social anxiety and gender and family (12).

The World Health Organization defines mental health as the ability to adapt to environmental conditions, to respond appropriately to problems and life events (13). In fact, mental health creates a state of well-being in the individual that helps the individual to cope with social and personal situations and social characteristics are satisfactory for him (5).

Mental health is a complex area that many factors play a role in ensuring. One of the most important factors in providing adolescent mental health is the interactions between family members. In the study of family interactions, parents’ relationships with each other and with children and their parenting style and children’s relationships with each other are discussed. Each of these in turn can affect the formation of their personality, mental health, and social behavior (14).

Children’s mental health problems can have lasting effects on adolescents’ lives. Behavioral problems are the most common mental health problem in childhood. Problems create negative consequences such as failure in school, delinquent behaviors, difficulty communicating, mental illness, and physical health (8).

Literature Review

Mishra and Kiran (2018) evaluated the effect of parenting style on social anxiety in adolescents aged 13 to 18 years. The results showed that parenting styles predict social anxiety among adolescents (15).

Rezvan and Souza (2017) investigated the effect of parenting styles on the mental health of educated adolescents in and around Missouri. The authors reported that parenting styles do not have a significant effect on adolescents’ mental health. Adolescents’ mental health scores were higher in the dimensions of physical symptoms, anxiety, social dysfunction, and late adolescent depression than in early adolescence. Overall, this study showed that developmental stages have a significant impact on adolescents’ general health (15).

Rajab Tabar et al. (2016) examined the relationship between parenting styles and mental health and religious attitudes in female high school students. They showed that parenting styles have an effect on the mental health and religious attitude of female students and authoritarian style has a negative effect on mental health (5).

In a study on people aged 60 to 91, WU et al. reported that people whose parents preferred positive, authoritative Parenting styles had higher levels of mental flexibility and lower levels of depression and anxiety. Older people whose parents’ parenting style was authoritarian have higher levels of depression and anxiety and less mental flexibility (16).

Radulescu et al. (2014) presented a study on parenting style and anxiety in children aged 8 to 11 years. The results of their study showed that child separation anxiety has a negative relationship with the care received from parents. There was also a statistically significant correlation between the child’s social phobia, obsessive-compulsive disorder, and excessive father protection (17).

Previous studies have shown that parents’ style and ideas are important factors influencing the psychological and behavioral development of children. Inadequate parenting style also increases the incidence of adolescent psychological problems and negative parenting styles such as overprotection and over-intervention increase the likelihood of social anxiety in adolescents (18, 19).

Numerous studies show that the first signals of behavioral problems can appear from infancy and childhood. Although these problems may be transient for some, for others they are still persistent and indicate potential clinical problems (20).

So far, studies have been conducted on the effect of parenting styles on social anxiety and mental health, in most of which the effect of parenting style on adolescent behavior and mental health has been confirmed. On the other hand, among all the studies reviewed in Iran and abroad, no study was found that simultaneously examined the effect of parenting styles on students’ mental health and social anxiety. Given the importance of this issue and the existing scientific gap, the purpose of this article was to investigate the relationship between parenting styles with social anxiety and the mental health of female students.

 

MATERIALS AND METHODS

Study plan and participants

This cross-sectional study was performed on female high school students in x city in the academic year 2020-2021. Using xxx study, the sample size was calculated to be 245. Sampling was done by cluster random sampling. Areas of x city were selected as clusters. In the next step, girls’ schools were randomly selected. Then, in each school, several classes were randomly selected. Data collection was done while attending schools until the first half of October. After obtaining the necessary permits from the General Directorate of Education of X City, the researcher attended the classes, provided the necessary explanations to the students regarding the completion of the questionnaires, and gave them the necessary assurance that the information was confidential.

Data Collection tools

Three questionnaires of parenting styles, mental health, and social anxiety were used to collect data.

Baumrind Parenting Styles Questionnaire: This questionnaire consisted of 30 items. 10 items were related to the permissive style, 10 items were related to the authoritarian style, and 10 phrases were related to the authoritative style. The answers were designed with a 5-point Likert scale from strongly disagree to strongly agree with a score from zero to four. Three separate scores were obtained from the set of questions related to each method. The method with the highest score was considered as the parenting method of those parents.

Using Cronbach’s alpha coefficient, the reliability of this questionnaire in the study of Doudman (2018) was reported 90% on a general scale. In different styles, the permissive method was calculated as 74%, the authoritarian method as 80%, and the authoritative method as 81% (21). In the present study, the reliabilities of the questionnaire in the permissive, authoritarian, and authoritative styles were 78%, 92%, and 89%, respectively. To check the validity, the questionnaire was seen by 5 professors and experts and was approved.

Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A): This questionnaire has 18 items that are intended to measure social anxiety. This scale has a range of five options (completely similar to me to completely different from me) that is designed with a score of 5 to 1. High scores on this scale indicate higher social anxiety.

In a study by Ostovar et al., the reliability of this scale was reported to be 0.88 by the retest method (22). The reliability of the Social Anxiety Questionnaire in this study was 85%. The validity of the questionnaire was also confirmed by the professors.

Mental Health Questionnaire: a 28-question shortened form Goldberg General Health Questionnaire (GHQ) was used to assess mental health. It has four subscales, and each subscale has 7 questions, which include physical symptoms, anxiety symptoms, social functioning, and depressive symptoms. The scoring method of this questionnaire is determined using the Likert scale as “no, a little, much, very much” with a score of zero to 3. The range of scores achieved is from zero to 84. The total scores were divided into three parts: complete health, disease threshold, and deterioration. Scores indicate general health as follows: 0-28 indicates complete health, 26-56 indicates disease threshold, score 57-84 indicates disease severity. Score division related to general health was considered as complete health (0-7), disease threshold (7-14), and disease exacerbation (14-21) (23). The reliability coefficient of the test through the retest method was reported to be 91%. In this study, reliability was calculated to be 88%. The validity was also confirmed by professors and experts.

Statistical Analysis

Descriptive statistics of frequency and frequency percentages were used to describe the data. In the analytical statistics section, the ANOVA test and Bonferroni post hoc test were used. Data were analyzed using SPSS software version 22 at a significance level of 0.05.

RESULTS

In this research, 245 female students were studied. According to the findings, 27.35% of students were single children and the rest had one or two siblings. 52.24% of the students were the first child of the family, 31.43% were the second child of the family and 16.33% were the third child, and more (Table 1).

Table 1: Frequency distribution of demographic characteristics of students participating in the study

Variable Class Frequency Percent
Number of siblings Single child 67 27.35
1 93 37.96
2 50 20.40
More than 2 35 14.29
Sibling position First 128 52.24
Second 77 31.43
Third and more 40 16.33

 

The study of parenting style showed that the parenting style of 36.3% of parents are permissive, 48.8% authoritative, and 13.9% authoritarian (Table 2).

 

Table 2: Frequency distribution of parenting style

Parenting styles Frequency Percent
Permissive 89 36.3
Authoritative method 122 49.8
Authoritarian style 34 13.9

 

The study of the relationship between parenting styles and social anxiety using analysis of variance showed a statistically significant difference between students’ social anxiety in different parenting styles (p-value <0.001). The mean of students’ social anxiety was the highest in the authoritarian method and the lowest in the permissive method (Table 3). A pairwise comparison of social anxiety in different parenting styles using the Bonferroni post hoc test showed a statistically significant difference (Table 4).

Table 3: Investigating the relationship between parenting styles and social anxiety

Parenting styles Mean SD p-value
Permissive 2.91 0.63  

<0.001

Authoritative method 3.21 0.89
Authoritarian style 3.76 1.03

 

 

 

Table 4: Pairwise comparison of social anxiety in parenting styles

Parenting styles p-value
Authoritarian style Permissive <0.001
Authoritarian style Authoritative method 0.002
Authoritative method Permissive 0.034

 

The relationship between parenting styles and mental health using analysis of variance shows a statistically significant difference between students’ mental health in different parenting styles in terms of anxiety (p-value <0.05), depression, and overall mental health (p-value < 0.001). However, no significant differences were observed in the mental health of students in different parenting styles in the dimensions of physical symptoms and dysfunction (p-value> 0.05) (Table 5). Pairwise comparison of anxiety, depression, and mental health in authoritarian, permissive, authoritarian, and authoritative methods using Bonferroni post hoc test showed a statistically significant difference (Table 6).

Table 5: Investigating the relationship between parenting styles and mental health and its dimensions

Mental health Parenting styles Mean SD p-value
Physical symptoms

 

permissive 5.84 3.02 0.145
Authoritative method 6.61 2.69
Authoritarian style 6.60 3.46
Anxiety

 

permissive 5.18 3.29 0.003
Authoritative method 5.47 3.30
Authoritarian style 7.40 3.18
Dysfunction

 

permissive 5.25 2.73 0.916
Authoritative method 5.23 2.40
Authoritarian style 5.43 1.70
Depression

 

permissive 3.94 2.51 <0.001
Authoritative method 4.64 2.56
Authoritarian style 6.45 3.13
Overall mental health permissive 20.23 5.43 <0.001
Authoritative method 21.98 5.44
Authoritarian style 25.88 6.39

 

Table 6: Pairwise comparison of social anxiety in parenting styles

Mental health Parenting styles p-value
Anxiety

 

Authoritarian style permissive 0.003
Authoritarian style Authoritative method 0.008
Authoritarian style permissive 0.099
Depression

 

Authoritarian style permissive 0.001>
Authoritarian style Authoritative method 0.002
Authoritarian style permissive 0.173
Overall mental health Authoritarian style permissive 0.001>
Authoritarian style Authoritative method 0.001
Authoritarian style permissive 0.077

 

DISCUSSION

This study aimed to investigate the relationship between parenting styles and social anxiety and the mental health of female high school students in x city.

One of the important findings of this study is the existence of a significant relationship between parenting styles and students’ social anxiety. This finding is consistent with the study of Farrokhjasteh and Alhayari (24) Mishra and Kiran (15), Wu et al. (16), and Radulescu et al. (17).

Social anxiety was more prevalent in the authoritarian parenting style than in other methods. Excessive parental control reduces a child’s ability to explore and learn new skills independently, so it is likely to increase anxiety in perceived fear situations. Similarly, parental exclusion creates insecurity that potentially leads to psychological pathology. Thus, excessive parental rejection and control may be positively associated with anxiety disorders (25). In contrast, those parents who use a high level of affection, acceptance, and control in their behavior, reason logically for their limitations and rules, do not use violence and emphasize child encouragement, raise children who have high social competence, psychological adjustment, a sense of self-worth, strong self-confidence, self-regulation and a sense of cooperation (24).

The study of the relationship between parenting styles and mental health showed a statistically significant difference between students’ total mental health, anxiety, and depression in different parenting styles. Rezvan and Souza (2017) reported that parenting styles do not have a significant effect on adolescents’ mental health (15). However, Rajab Tabar et al. showed that parenting styles have an effect on the mental health of female students and authoritarian style has a negative effect on mental health (5).

Authoritative style, which includes warmth and responsiveness, has positive results, and fewer behavioral problems and less psychological symptoms can be observed in the children of these parents (16).

As in studies in other countries and societies, the results of this study showed that warm, supportive, and loving parents ensure the mental health of their children. Authoritarian style is considered as inflexible, controlling, and demanding methods. Parents are unbearable, aggressive, discipline their children, and stick to their opinions. This group of parents does not give their children the right to choose and rather command and forbid them (26).

The results of a study that examined the effect of the components of parents’ educational attitude on the dimensions of mental and social health of adolescents showed that the less negative schemas parents use in their parenting style, the stronger their children’s self-concept and self-efficacy, as well as the stronger their psychological and social adjustment (27).

This study had some limitations. Questionnaires were completed by students as self-report, which can lead to exaggeration or deviation in the answers. Some students who live with a stepfather or stepmother or whose parents are divorced may feel negative about their parents.

CONCLUSION

Mental health is one of the most important parameters in maintaining health, which according to the results of the present study, is influenced by parenting styles. Therefore, parents need to understand the importance of using positive parenting styles, because adolescence is an important stage in life in which personal identity is formed. On the other hand, the effect of social anxiety on delinquency and drug and smoking abuse in adolescents has been confirmed (8, 28, 29). However, parents are teachable and their parenting styles can be changed. Therefore, it is suggested that a screening program in the field of social anxiety and mental health be implemented for all students and while educating parents about the consequences of their parenting style, provide the necessary training for them.

 

REFERENCES

Calzada EJ, Eyberg SM, Rich B, Querido JG. Parenting disruptive preschoolers: Experiences of mothers and fathers. Journal of Abnormal Child Psychology. 2004;32(2):203-13.

Hosseinchari M, DELAVRAPOUR M, DEHGHANI Y. THE ROLE OF PARENTING STYLES ON HIGH SCHOOL STUDENTS’SHYNESS. 2007.

Morrison AS, Heimberg RG. Social anxiety and social anxiety disorder. Annual review of clinical psychology. 2013;9:249-74.

Stevens AE. Negative Parenting in Childhood Differentially Affects the Adjustment of College Students with and without ADHD: Appalachian State University; 2014.

Rajabtabar Darvishi F, Yahyazade S, Hoseini H. A survey of relationship between child upbringing styles and religious attitude and mental health in girl students. Journal of Religion and Health. 2016;4(1):57-64.

Akinsola EF, Udoka PA. Parental influence on social anxiety in children and adolescents: Its assessment and management using psychodrama. Psychology. 2013;4(03):246.

Gardner F, Shaw DS. Behavioral problems of infancy and preschool children (0–5). Rutter’s child and adolescent psychiatry. 2008;5:882-92.

Ryan R, O’Farrelly C, Ramchandani P. Parenting and child mental health. London Journal of Primary Care. 2017;9(6):86-94.

Rork KE, Morris TL. Influence of parenting factors on childhood social anxiety: Direct observation of parental warmth and control. Child & Family Behavior Therapy. 2009;31(3):220-35.

Bögels S, Phares V. Fathers’ role in the etiology, prevention and treatment of child anxiety: A review and new model. Clinical psychology review. 2008;28(4):539-58.

Degnan KA, Almas AN, Fox NA. Temperament and the environment in the etiology of childhood anxiety. Journal of Child Psychology and Psychiatry. 2010;51(4):497-517.

Ashnani EM, Mostolizade Z. The role of School Factors in strengthen vitality and happiness (mirthfulness) of Isfahan primary school students. Kuwait Chapter of the Arabian Journal of Business and Management Review. 2014;3(12):232.

noorbala A. Psychosocial Health and Strategies for improvement. Iranian journal of psychiatry and clinical psychology. 2011;17(2):151-6.

Aboutalebi Ahmadi T. The Interrelationship of Parenting Styles, Self-Esteem, and Students’ Mental Health. Quarterly Journal Of Family and Research. 2012;9(3):71-88.

MISHRA P, Kiran U. Parenting style and social anxiety among adolescents. Int J Appl Home Sci. 2018;5(1):117-23.

Zhong X, Wu D, Nie X, Xia J, Li M, Lei F, et al. Parenting style, resilience, and mental health of community-dwelling elderly adults in China. BMC geriatrics. 2016;16(1):135.

Dobre C, Rădulescu D, Gabor S, Maria Gherasim A, Vas R. Parenting style and child anxiety. Romanian Journal of Cognitive Behavioral Therapy and Hypnosis. 2014;1(4):1-13.

Zhang Q, Li S. A path analysis of parenting style impacting on children’s peer relationships. Chin J Clin Psychol. 2011;19:240-3.

Verhoeven M, Bögels SM, van der Bruggen CC. Unique roles of mothering and fathering in child anxiety; moderation by child’s age and gender. Journal of child and family studies. 2012;21(2):331-43.

Briggs-Gowan MJ, Carter AS, Skuban EM, Horwitz SM. Prevalence of social-emotional and behavioral problems in a community sample of 1-and 2-year-old children. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry. 2001;40(7):811-9.

Doodman P. The Relationship between Parenting Practices and Accountability of High School Students in Mehr Town, 2015-2016 (Iran)Parvaneh Doodman*. Qom Univ Med Sci J. 2018;12(4):51-60.

Ostovar S, Razavieh A. The Study of Psychometric Properties of Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A) for Use in Iran. Scientific Journal Management System. 2013;3(vol 3/ no 12):69-78.

Namazi A, Alizadeh S, Kouchakzadeh-Talami S. The correlation between general health, emotional intelligence and academic achievement together on midwifery students. Journal of Clinical Nursing and Midwifery. 2015;4(2):20-8.

Sadat Farkhojaste V, Ali Allahyari A. The Relationship between Maternal Parenting Styles with Children’s Social Anxiety and its Components. journal of policing&amp; social studies of women &amp; family(pssw). 2014;1393(3):134-55.

Ghazwani JY, Khalil SN, Ahmed RA. Social anxiety disorder in Saudi adolescent boys: Prevalence, subtypes, and parenting style as a risk factor. Journal of family & community medicine. 2016;23(1):25.

Roghanchi M. The relationship between religious orientation and mental health Razi University: MA Dissertation, University of Welfare and Rehabilitation Sciences, 2005 ….

Sareban H, Isamorad A, Tabibi Z. Studying the effects of parenting attitudes in mental-social health (self-concept, social interaction) of teens. 2013.

Savage JE, Kaprio J, Korhonen T, Pulkkinen L, Rose RJ, Verhulst B, et al. The effects of social anxiety on alcohol and cigarette use across adolescence: Results from a longitudinal twin study in Finland. Psychology of Addictive Behaviors. 2016;30(4):462.

Bacon AK, Ham LS. Attention to social threat as a vulnerability to the development of comorbid social anxiety disorder and alcohol use disorders: an avoidance-coping cognitive model. Addictive behaviors. 2010;35(11):925-39.

ادامه مطلب

نوجوانان و چالش «دیده شدن»

«دیده شدن» یکی از نشانه‌های مهم دوره نوجوانی است اما اگر این نیاز از روی عدم آگاهی انجام گیرد و والدین نیز به این خواست بی‌توجهی کنند، عواقب ناگواری برای نوجوان رقم می‌خورد.

نوجوانان و چالش «دیده شدن»
این روزها، خبرها از دستگیری و اعلام حکم قضایی درباره نوجوانان و جوانانی که دیده شدن، ساختن چهره ای ماورای انسانی یا همانند شدن با سلبریتی ها برای کسب شهرت، آنان را خواسته یا ناخواسته در وادی بی سرانجامی انداخته، نقل محافل خبری و خانوادگی شده است.

موضوعی که با رشد فضای مجازی، دامن گستر شده و عرصه را برای فرصت طلبان و سودجویان باز و بر خانواده ها تنگ کرده است، حال آن که خانواده ها بنابر تجربه زندگی، از عاقبت کار، آگاه هستند اما زبان مشترکی برای انتقال این آگاهی به نوجوانان و جوانان ندارند و فقط هزینه مادی و معنوی آن را می پردازند.

مساله حائز اهمیتی که پلیس فتا هم بارها درباره آن هشدار داده و از دام هایی که برای دختران و پسران در فضای مجازی پهن می شود یا تجاوز به حریم خصوصی افراد توسط شیادان و شگردهای اخاذی آنان گفته است؛ این که مجرمان سایبری با گشت و گذار در شبکه های اجتماعی و انتخاب برخی به عنوان مدلینگ یا تبلیغ سایت های قمار با ریسک یک شبه پولدار شدن، به اغفال نوجوانان و جوانان می پردازند.

کندوکاو و بررسی چرایی کشیده شدن نوجوانان و جوانان به ورطه دیده شدن و راهکارهای پیشگیری از آن، خبرنگار ایرنا را بر آن داشت تا با عطیه سروش روانشناس بالینی و پژوهشگر حوزه کودکان و نوجوانان به گفت وگو بنشیند و راهکارهای تقویت هویت کودکان و نوجوانان را جویا شود.

این روانشناس بالینی درباره چرایی این نوع رفتار نوجوانان برای دیده شدن خاطرنشان کرد: این موضوع در سطح کلی، به کمبودها و ناکامی هایی که افراد در زندگی فردی و اجتماعی دارند برمی گردد؛ از سویی دیگر هم ویژگی دوران نوجوانی است که از روی کنجکاوی، شیطنت، ندانم کاری یا جبران خلاء‌های زندگی دست به کارهایی می زنند تا دیده شوند.

لزوم آشنایی والدین با تفاوت های دوران گذار از کودکی به نوجوانی
سروش در این گفت وگو با بیان اینکه تفاوت هایی بین سن نوجوانی و جوانی وجود دارد که والدین باید برای گذار از چالش های این سن، به این تفاوت ها توجه ویژه ای داشته باشند، افزود: یکی از تفاوت های اصلی و حائز اهمیت، بلوغ جسمانی است که در نوجوان اتفاق می افتد و او را از ورطه کودکی به دنیای بزرگسالی نزدیک می کند.

به همین دلیل کودک باید آموزش های مناسب این دوره را کسب کند تا نقش خود را در سن بزرگسالی به عنوان یک فرد بالغ بازی کند. اینجاست که نقش والدین یا مراقبان اولیه یا معلمان و به طور کلی افرادی که با نوجوانان در ارتباط هستند بسیار موثر و برجسته است تا آگاهی های درست در ارتباط با این تفاوت ها را به آنان ارائه دهند.

این روانشناس بالینی، رابطه با همسالان، میل به دوست یابی و گذران وقت با آنان در کنار حس هیجان طلبی و استقلال طلبی را از دیگر شاخصه های گذر از سن کودکی به نوجوانی عنوان کرد و اظهار داشت: میل به متفاوت بودن در دوره نوجوانی افزایش می یابد و در همین سن نوجوان به دنبال هویت می شود، پس اگر الگوهای مناسبی در دسترس او نباشد به خطا می رود و آسیب می بیند.

خشت خام نوجوان در سه حوزه تربیتی پخته می شود
سروش با بیان اینکه تربیت و آموزش به نوجوان در سه حوزه تعریف می شود، توضیح داد: تربیت جسمانی، انسانی و معنوی به ترتیب سه حوزه اصلی تربیت است که در مورد تربیت جسمانی می توان گفت آموزش های زیادی در مورد رسیدگی به جسم و رعایت بهداشت سلامت ارائه شده است.

در حوزه تربیت انسانی، باید یک بعد فکری به نوجوان داد تا عقل و ذهن او پرورش یابد؛ داشتن توانمندی های خاص در این سن می تواند اعتماد به نفس او را بالا ببرد و آن «من» ارزشمند او را تقویت کند تا در برابر هر پیشنهادی خیلی زود رفتار نکند و برای خود حرمت نفسی قایل باشد.

به گفته این روانشناس بالینی، تربیت معنوی هم به معنای دسته بندی ارزش های اخلاقی و خوبی ها توسط خانواده و ارائه آن به کودک و نوجوان است البته به شرطی که والدین درباره آن اطلاعات کامل و درستی داشته باشند. نباید فراموش کرد که از آنجا که تربیت جنسی با هر سه حوزه تربیتی ارتباط دارد و شامل همه ابعاد انسانی می شود آموزش و آگاه رسانی درباره آن اهمیت دوچندانی پیدا می کند.

بهتر است والد همجنسن به نوجوان آموزش های لازم را بدهد
سروش در پاسخ به اینکه کودک یا نوجوان از کدام یک از والدین بیشتر حرف شنوی خواهد داشت، گفت: در مورد تربیت جنسی توصیه می شود والد همجنس به نوجوان آموزش دهد یعنی پدر به پسر یا مادر به دختر. در صورت نبود هر یک می توان از اقوام درجه یک بهره برد.

وی تاکید کرد: گاه از سوی والدین عنوان می شود که فرزند من چون در مورد مسایل جسمی و جنسی و هویتی چیزی نمی پرسد پس نیاز به آگاهی و اطلاعات ندارد، در حالی که نوجوان به صورت غریزی راجع به دانستن مسایلی در حوزه سنی و جنسی خود کنجکاو می شود.

این پژوهشگر حوزه کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه وجود منبع موثق و درست در کنار نوجوان او را از حاشیه های پرخطر دور می کند، به خانواده ها توصیه کرد: اگر والدین آگاه و هوشمند این اطلاعات را به درستی به فرزند بدهند دیگر در خطر پاسخ های نادرست از سوی افراد ناموثق نمی افتد.

می رود میخ آهنین والدین بر سر سبز فرزندان اگر صمیمیت برقرار شود
سروش با تاکید بر اینکه والدین باید با نگاهی مثبت، ارزش ها و چارچوب های اخلاقی را در نوجوان نهادینه کنند، خاطرنشان کرد: با داشتن صمیمیت و زبان مشترک و درک دنیای کودک و نوجوان می توان اعتماد و عزت نفس را در او تقویت کرد و اطلاعات و آگاهی های درست به او داد. می توان به او فهماند مسوولیت همه رفتاری فردی و جسمی با خود او است.

تقویت اعتماد به نفس رفتاری، عاطفی و معنوی با روش های ارتباطی درست، به نوجوان کمک می کند تا در فضای مجازی مورد سوءاستفاده قرار نگیرد؛ تقویت اعتماد به نفس رفتاری یعنی نوجوان به خود اعتماد داشته باشد و بداند که می تواند کاری را انجام دهد.

این روانشناس ادامه داد: تقویت اعتماد به نفس عاطفی یعنی احساسات را خوب بشناسد و به موقع آن را کنترل کند. ضمن اینکه اعتماد به نفس معنوی یعنی باور داشته باشد یک نظمی در خلقت هستی وجود دارد و بر اساس آن انتخابات و توانمندی های خود را هدایت و جهت دهی کند.

سروش تاکید کرد: نوجوان باید یاد بگیرد که چگونه رفتار خود را کنترل کند و این با وجود یک والد آگاه یا مراقب سالم و ارائه اطلاعات درست و علمی به وجود می آید. فراموش نکنیم اگر این دوره گذار نوجوانی به خوبی درک شود و متناسب با جهش های رشد جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی با نوجوان رفتار شود، صمیمت، وفاداری و هویت پایدار در دوره جوانی و بزرگسالی برای او اتفاق می افتد.

ادامه مطلب
شرط قوی ماندن زنان چیست؟

شرط قوی ماندن زنان چیست؟

عطیه سروش روز یکشنبه در گفت وگو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا، وجود قاطعیت، اعتماد به نفس و داشتن نگرش مثبت در رابطه با خود و دیگران را مرتبط هم دانست و با بیان زنان باید بدانند چه حق و حقوقی دارند، تصریح کرد: اما متاسفانه زنان توجه زیادی به حق خود ندارند و همین امر بر روی اعتماد به نفس و قاطعیت آنان تاثیر می گذارد.

وی با بیان اینکه همه انسان ها حق بیان دیدگاه ها، نظرات و افکار خود را دارند حتی اگر در مغایرت با دیگران باشد، خاطرنشان کرد: طی مراحل رشد، همه حق ابراز احساسات دارند، حق دارند اشتباه کنند و در مقابل آن مسئول باشند تا آنجا که عذرخواهی کنند.

سروش افزود: همگان حق دارند بدون درگیری و ترس از مورد قضاوت قرار گرفتن، به خواسته دیگران پاسخ منفی یا مثبت بدهند، حق دارند به زبان بیاورند هر آنچه که متوجه نمی شوند یا اطلاعاتی در موردش ندارند و درخواست خود را در فضای آرام و بدون تنش بیان کنند.

این روانشناس بالینی با تاکید بر اینکه زنان برای قوی و با اعتماد به نفس ظاهر شدن، باید در مرحله نخست یک شناخت دقیق در مورد خود داشته باشند، یادآور شد: یعنی همه باورهای منفی و مثبتی که داریم را مرور کنیم و به خودآگاهی درست و خودشناسی برسیم سپس بررسی کنیم قضاوت هایی که از دیگران می گیریم چقدر با شناخت خود متفاوت یا متشابه است.

نویسنده کتاب «مهارت های زندگی برای دوره ابتدایی» افزود: به طور قطع کسی که در خلوت و مکالمات درونی خود احترامی برای خود قایل نیست نباید از دیگران هم انتظار احترام داشته باشد.

این روانشناس بالینی تاکید کرد: یک زن قوی، زنی است که خود و توانمندی های خود را باور دارد و برای ثابت کردن توانمندی هایش لزومی نمی بیند که دست به هر کاری بزند. به طور مثال درگیر جاذبه های ظاهری خود و نشان دادن خود به دلخواه دیگران نمی شود یعنی نمی گردد ببیند چه چیزی اکنون مد است.

سروش بر این موضوع که انسانی که احساس ارزشمندی می کند خود را در معرض قضاوت دیگران قرار نمی دهد، تاکید و تصریح کرد: با رسیدن به این مرحله از خودشناسی که هر آنچه خود می پسندد استفاده کند، بطور قطع قابل احترام بیشتر خواهد بود.

چطور به مرحله خودشناسی برسیم نه دیگر پسندی؟

وی در پاسخ به این پرسش که چه کنیم تا خود، قاضی خود باشیم و نه دیگران گفت: نکته اصلی اینکه باید وارسی مجددی بر روی مدل فکر کردن، نگرش های مثبت و منفی راجع به خود و دیگران و دنیای مطلوب مدنظر داشت.

سروش افزود: شناخت شیوه های مدیریت هیجانات و دانستن اینکه در کجا و چه زمانی چه هیجانی را تجربه و چطور می توان آن را مدیریت کرد نکته مهم دیگر در خودشناسی و افزایش اعتماد به نفس است.

این روانشناس بالینی با بیان اینکه همگان باید روش های آرام سازی و روش های جایگزین کردن افکار مثبت به جای افکار سمی و منفی را فرابگیرند، تاکید کرد: یادگیری مهارت های ارتباطی، اینکه چطور حرف بزنم، چطور از خود دفاع کنم، چطور خود را ابراز کنم و در عین حال بدون آسیب زدن به خود و دیگری در ارتباط درست و صحیح قرار بگیرم، از جمله روش های آرام سازی است.

این روانشناس بالینی با بیان اینکه در مهارت های ارتباطی باید خوب گوش دادن، تصحیح و وارسی کردن فرض و گمان های اطرافیان، همزبان بودن با دیگران، تمایز قایل شدن بین فکر و احساس و واقف بودن به تصورات خوب و تمرین آنها را در اولویت قرار داد، تاکید کرد: همانطور که یک زن برای خوب دیده و قضاوت شدن یا دوست داشته شدن به ظاهر خود رسیدگی می کند باید به افکار و تصورات خود هم رسیدگی و آنها را به روز رسانی کند.

وی یادآور شد: فراموش نکنیم چیزی که ماندگار است مدل رفتار و یاد و خاطره از عملکرد ما است پس باید بیشتر بر روی این امر سرمایه گذاری کرد.

سروش با بیان اینکه معنای زندگی در تصور هر فرد تاثیر مستقیمی بر رفتار او دارد، خاطرنشان کرد: تا آنجا که می توان گفت افسردگی و ملال ریشه در گم کردن معنای زندگی دارد؛ اگر معنای زندگی کمک به دیگران باشد تا لبخندی بر لبان آنان بنشیند هیچوقت افسردگی و ملال به دنبال نخواهد داشت و حسی ماندگار خواهد بود اما اگر انسان فقط به اهداف شخصی خود مثلا گرفتن فلان مدرک یا فلان کار فکر کند در صورت رسیدن به آن دچار پوچی می شود.

وی تاکید کرد: بهینه است که علت موفقیت زنان و مردان موفق و اینکه چه مسیری را طی کرده اند را مطالعه کرد. به عبارتی دیگر باید الگوی مناسب یافت و خود را محدود به داشته ها، فضای مجازی و جامعه آماری اطراف خود نکرد تا دنیای مطلوب را یافت و در راه آن قدم گذاشت.

ادامه مطلب

چگونه قافله عمر نوجوان به دود آغشته می‌شود؟

صدای خنده‌های بلندشان توجه همه رانندگان و سرنشینان خودروهای پشت چراغ قرمز را به سمتی می کشاند، چند نوجوان و جوان هستند سرخوشانه از چیزی تعریف می کنند و هر از گاهی پکی به سیگار می‌زنند و به گمان خود، با پرتاب دود این ماده دخانی به هوا، پرستیژ و ژست وصف ناپذیر بدست می‌آورند.

این روزها در میان محاوره های دوستانه یا خانوادگی، شاید این داستان زیاد نقل شود که در فلان محفل یا کوی و برزن شاهد استعمال سیگار توسط نوجوانی بودم که هنوز به اصطلاح پشت لبش سبز نشده بود اما خوب بلد بود ادای بزرگترها را در بیاورد و با ژست خاصی سیگار در دست بگیرد؛ نوجوانانی که تازه از پوسته کودکی سر درآورده اند و قصد دارند به دیگران ثابت کنند که بله ما هم هستیم.

موضوعی که چندین سال پیش، سن و سالی برای آن تعریف شده بود و حال گویی قبح اجتماعی این امر شکسته شده و از بین رفته است تا آنجا که قافله زنان و دختران هم به آن اضافه شده سیگار کشیدنشان در انظار عمومی و کوچه و خیابان تابو نیست.

نگرانی ها از ادامه این روند و افزایش کشش قشر آینده ساز جامعه به سمت این ماده افیونی، مسئولان را برآن داشته تا ششمین روز از هفته ملی بدون دخانیات را به نام «نوجوانان و جوانان، در تیرس صنایع دخانی» نامگذاری کنند.

موضوع چرایی کاهش سن مصرف ماده افیونی دخانی در میان نوجوانان و جوانان، علل و عوامل گرایش ها و خطرات و پیامدهای آن، خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا را برآن داشت تا با اصغر کیهان نیا روانشناس و مشاور خانواده و همچنین عطیه سروش روانشناس بالینی و فعال در حوزه کودکان و نوجوانان به گفت و گو بنشیند.

به باور این کارشناس روان، والدین موظف هستند با زبانی نرم و خارج از بیان مقتدرانه، فرزندان را از محیط های پرخطر دور کنند و یکسری مهارت های خودمراقبتی به او بیاموزند.

بسترهای گرایش قشر نوجوان و جوان به مصرف دخانیات چگونه ایجاد می شود؟

اصغر کیهان نیا روانشناس و مشاور خانواده در این گفت و گو با تاکید بر اینکه خبر ناخوشایندی برای والدین بالاتر از این نیست که احساس کنند فرزندشان سیگاری شده است، به عوامل این گرایش اشاره کرد و گفت: یکی از دلایل این پدیده ناهنجار، سایت های مجازی، شبکه های اجتماعی و بازی های اینترنتی است که فارغ از نظارت مسئولانه فعالیت می کنند و ذهن پاک نوجوانان و جوانان را به سمت داشتن هیجان کاذب و مصرف دخانیات همچون افراد سرشناس سوق می دهد.

این روانشناس ادامه داد: بخشی هم تقصیر خانواده است، خانواده ای که تفریحات ناسالم در آن موج می زند و به همین دلیل آزادی بی حد و حصر به فرزندان می دهند بسترهای این گرایش و کشش را فراهم می کنند. خانواده هایی که به دلیل آنچه راحتی خود می نامند متوجه این نیستند که فرزند با چه کسی رفت آمد دارد یا چرا حال روانی خوبی ندارد.

وی ادامه داد: گاه هم که متوجه می شوند، با واکنش تند و پرخاشگرانه با فرزند برخورد می کنند که منجر به این می شود نوجوانان این نیاز به توجه را از گروه های همسالان بطلبند، در اینجا به دلیل نداشتن مهارت «نه گفتن»، برای پذیرش در گروه همسالان هر آنچه بگویند با فراغ باز می پذیرند و به ورطه مصرف کنندگان مواد دخانی و مخدر کشیده می شوند.

کیهان نیا، جلب توجه یا به رخ کشیدن نوجوانان برای والدین آن هم به هر قیمتی را دلیل دیگر گرایش و کشش قشر جوان به سمت مصرف مواد دخانی عنوان کرد و توضیح داد: گاه فرزندان به سمت مواد مخدر می روند تا به والدین نشان دهند که حال که توجه به من ندارید ببیند من نابود شدم، معتاد شدم. در واقع به نوعی رفتار تلافی جویانه از خود بروز می دهند.

وجود تبعیض در میان اعضای خانواده، نبود حضور فیزیکی والدین در خانه به دلیل مشغله های کاری، سخت گیری و تنبیه بدنی شدید یا کنترل بیش از حد همراه با بیان انتقادهای پایان ناپذیر از فرزندان از جمله دلایل دیگری است که کیهان نیا آن را عامل سیگاری یا معتاد شدن فرزندان عنوان کرد.

نوجوان سیگاری را چگونه ترک دهیم؟

این روانشناس و مشاور خانواده، فرهنگ سازی و ارایه آموزش های لازم از طریق رسانه ها با حضور روانشناسان و جامعه شناسان را از جمله راهکارهای از بین بردن این ناهنجاری در میان قشر جوان جامعه دانست و خاطرنشان کرد: تعیین قوانین لازم برای فروش دخانیات و سن مصرف کنندگان در کنار اعمال جریمه برای مصرف در سن پایین از دیگر راهکارهایی است که مسئولان می توانند با الگوبرداری از سایرکشورها آن را اعمال کنند.

کیهان نیا با اشاره به اینکه تغییر ساعت خواب و استراحت، شرایط روحی و روانی، کاهش وزن، تکرر ادرار و عزلت نشینی و قفل کردن در اتاق توسط نوجوانان و جوانان از علائم سیگاری شدن آنان است، به خانواده ها توصیه کرد: دادن استقلال و آزادی همراه با نظارت، ایثار مهر و محبت به فرزندان، عدم سرزنش و تمسخر آنان و دادن مسئولیت به قشر نوجوان، راهکار حفاظت این قشر از تیررس مواد دخانی است.

وی ادامه داد: کمک به افزایش اعتماد به نفس و کاهش وابستگی به دوستان، نظارت نامحسوس بر رفت و آمد و افزایش حضور فیزیکی والدین، آشنایی فرزندان با خطرات و پیامدهای مصرف مواد مخدر با زبانی نرم در کنار پر کردن اوقات فراغت و مرتفع کردن نیازهای منطقی آنان هم به پیشگیری از گرایش قشر آینده ساز جامعه به مصرف مواد دخانی و افیونی کمک می کند.

بی توجهی به فرزندان طعمه ای برای سودجویان

عطیه سروش روانشناس بالینی و فعال در حوزه کودکان و نوجوانان نیز ویژگی سن نوجوانان که بعد از کودکی پا به مرحله جدیدی از زندگی می گذارند را عامل کشش و گرایش به مصرف داخانیات عنوان کرد و گفت: این شرایط سنی به شدت آنان را به سمت دیده شدن سوق می دهد و در این مسیر دست به هر کاری می زنند تا متفاوت باشند.

وی ادامه داد: برجسته شدن حس کنجکاوی در این سن و اینکه تمایلی به زندگی یکنواخت ندارند باعث می شود که درصدد از بین بردن این کسالت بربیایند. مساله ای که در سایه غفلت والدین از فرزندان، بسترهای ناهنجاری های رفتاری نوجوانان و جوانان را فراهم می کند و محوریت ارتباط با همسالان را در آنها دوچندان می کند.

این روانشناس بالینی، سرانجام این نوجوانان را طعمه سودجویان دانست و گفت: این سودجویان با تبلیغات غلط میان گروه های نوجوان، باورهای غلطی در آنان نهادینه می کنند که امروز مصرف مواد داشته باش و تو می توانی هر وقت بخواهی آن را ترک کنی.

سروش، برقراری ارتباط سالم را یکی از راهکارهای حمایتی که والدین می توانند برای حفظ فرزندان بکار ببندند عنوان کرد و گفت: والدین باید سعی کنند با رابطه صحیحی که کنترل گری در آن دیده نمی شود بلکه همراه با صمیمت است به فرزندان اطلاعات درست بدهد تا این باورهای غلط در آنان به چالش تبدیل شود.

وی ادامه داد: متاسفانه شاهدیم که گاه والدین در جمع دوستان و خانواده، به طنز و شوخی از این باورهای غلط می گویند غافل از اینکه مجوزی می شود برای کشش فرزندان به روی آوردن به مواد دخانی. بنابراین والدین موظف هستند فرزندان را از محیط های پرخطر دور کنند و یکسری مهارت های خودمراقبتی به او بیاموزند.

در تقویم سال جاری، هفته ملی بدون دخانیات از ششم تا دوازدهم خردادماه تعیین شده است که هر روز آن با عناوین مختلف نامگذاری شده است. بنابر اعلام مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت، روزهای این هفته عبارتند از: سه شنبه مورخ ۶ خردادماه، مصرف دخانیات عامل تشدید کننده بیماری کرونا ویروس، چهارشنبه ۷ خردادماه، ترک دخانیات یک ضرورت برای پیشگیری از بیماری کرونا ویروس، پنجشنبه ۸ خردادماه، محصولات نو پدید دخانی، گمراه کننده و اعتیاد آور، جمعه ۹ خردادماه، صنعت دخانیات، تهدیدی برای سلامتی همگانی، شنبه ۱۰ خردادماه، اماکن عمومی عاری از دخانیات حقی برای همه، یکشنبه ۱۱ خردادماه، نوجوانان و جوانان، در تیرس صنایع دخانی و دوشنبه ۱۲ خردادماه، افزایش مالیات بر محصولات دخانی، راهکار جهانی کاهش مصرف.

در حال حاضر کشورمان از قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات در کشور برخوردار است؛ قانونی که ۱۵ شهریور ۱۳۸۵ در کشور به تصویب رسیده و شامل ۲۰ ماده اجرایی است اما به درستی اجرا نمی شود. یعنی با گذشت یکدهه از تصویب، همچنان شاهد ضعف اجرایی آن هستیم.

طبق این قانون، فروش و عرضه دخانیات به افراد زیر ۱۸سال توسط عرضه کنندگان ممنوع است و متخلف باید علاوه بر ضبط فرآورده های دخانی کشف شده، به جزای نقدی محکوم شود اما شاهدیم که سیگار حتی به صورت نخی، توسط مغازه ها و دکه های روزنامه فروشی به نوجوانان کم سن و سال فروخته می شود، یعنی منعی برای خرید وجود ندارد.

منبع: ایرنا

ادامه مطلب

خودشناسی، راهکار عبور از سختی خانه‌نشینی کرونایی

تهران – ایرنا – روزهای کرونایی و خانه‌نشینی در کنار همه محاسن و معایبی که دارد، فرصتی است برای شناخت بیشتر خود و اصلاح رفتار در برخورد با دیگران؛ رفتارهایی که گاه به دلیل اختلاف یا شکاف نسلی، دلی را به درد می‌آورد و باعث کدورت خاطری می‌شود.
کرونا، خانه نشینی و بروز اختلاف نظر میان اعضای خانواده، مثلث ناهمگون این روزها شده تا آنجا که انتشار آمار از تماس های گرفته شده با اورژانس اجتماعی، زنگ خطر را به صدا درآورده است.
اختلافاتی که به باور کارشناسان، بیشتر از عدم شناخت فردی و ایجاد پیش زمینه ذهنی از دیگران و به دنبال آن، قضاوت درباره هر کلمه آنان بوجود می آید. حال آن که با فرصتی که کرونا در اختیار افراد قرار داده، می توان به یک خودکاوی و خودشناسی رسید؛ این که چه کسی هستیم، کجا هستیم و برای چه هستیم.
فرصتی که به اعتقاد یک روانشناس بالینی و مشاور، زمان تجزیه و تحلیل خود است، اینکه چرا من زود عصبانی می شوم یا ریشه یابی برخی از عادات خود و درصدد رفع برخی از اخلاق های نامناسب خود بودن.
عطیه سروش در گفت وگو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا، با تاکید بر اینکه کرونا باعث شده افراد بیشتر در کنار و در تعامل با هم قرار گیرند، اظهار داشت: در این بازه زمانی، ضرورت دارد بر روی ارتباط موثر کار کنیم.
وی، یادآور شد: متاسفانه کمتر پیش آمده که افراد به رفتارها، احساسات، داشتن یا نداشتن مهارت برقراری ارتباط و همچنین وجود باورهای غلطی که در درون خود دارند فکر کنند و بیشتر دنبال عوامل بیرونی هستند در حالی که در ایجاد ارتباط موثر و خوب این نکته بسیار مهم است.
خودشکن آیینه شکستن خطاست
سروش با تاکید بر این که اگر می خواهیم ارتباط خوب و موثر داشته باشیم باید بجای متهم کردن دیگران، از درون خود آغاز کنیم، تصریح کرد: شروع از خود، مقدمه ای است برای این که ببینیم چطور باید این ارتباط را به طور صحیح تعریف کنیم و بچینیم.
وی توضیح داد: در میان مراجعه کنندگان می بینم که والدین یک تفکر غالبی دارند مبنی بر اینکه کودکان باید شنونده محض باشند یا فرزندان غالبا این را تکرار می کنند که بزرگتر ها درکی از من ندارند. این که حق بدهیم به همه افراد که فرزند زمانه خود باشند درست است اما مفهوم احترام باید در همه ادوار گنجانده شود؛ سال های دور هم این شکاف و تفاوت بوده است اما محوریت اصلی همان مفهوم احترام بود.
این روانشناس با این توضیح که احترام به معنای پذیرش بدون قید و شرط است، توضیح داد: بین پذیرفتن و قبول کردن تفاوت وجود دارد من می توانم بشنوم یا شنونده خوب باشم اما می توانم تایید و قبول نکنم. این از راه های داشتن ارتباط موثر است که بدون قید و شرط دیگران را بشنویم و واضح و روشن بدون این که طرف مقابل را قضاوت، ذهن خوانی یا جلو جلو مطالبی از او در ذهن بیاوریم، با او صحبت کنیم.
ضرورت نگاهی دوباره به باورها
وی با تاکید بر این که نخست باید خود را شناخت و ارزش های شخصی را درک کرد، یادآور شد: باید به اینجا رسید که در شرایط غیرقابل کنترل، این ارزش ها بر روی همان منوال گذشته باشند و در ارتباط با دیگران احساس ارزشمندی و برابری را دریافت کرد. برای این امر، بهتر است بجای نشر اکاذیب یا استرس بیش از حد، به سراغ خودشناسی و رسیدن به اطلاعات درست درباره باورها برویم و نگاهی دوباره به باورها بیاندازیم.
سروش تصریح کرد: شاهد هستیم بسیاری از افراد خودآرامبخش هایی مانند خرید، میهمانی رفتن، پرسه زدن، دور دور کردن داشتند که حال از آنان گرفته شده اما به دلیل این که باورهای درستی برای خود چیده اند این دوران را می توانند با حال خوب بگذرانند. این یعنی تاب آوری یعنی در شرایط سخت اینقدر هوشمند باشم که نشکنم و منعطف باشم.
این روانشناس با ابراز خرسندی از این که تاب آوری اکتسابی است و می توان با مطالعه و تمرین بیشتر آن را بدست آورد و سطح تحمل و صبوری را بالا برد، اظهار داشت: ما نمی توانیم از مشکلات و شرایطی که غیرقابل کنترل است فرار کنیم. بپذیریم شرایط سختی وجود دارد و قرار نیست همیشه خوشحال و شادمان باشیم اما باید به این درک برسیم که بعد از سختی رشد بوجود می آید.
وی تاکید کرد: افراد به شرطی رشد می کنند که درد بکشند و تحمل کنند. در این شرایط بحران هم که برای همه افراد دنیا اتفاق افتاده، افرادی رشد می کنند که نگاه وسیعی به درون خود داشته باشند. به عنوان مثال مراجعه کننده ای داشتم که می گفت جلسات و تمرین هایی که این روزها در خانه دارم عمیق تر از جلساتی است که حضوری انجام می شد.
سروش با بیان این مطلب که باید به سمتی برویم که باورها را تغییر دهیم و آگاهی از خود داشته باشیم، تصریح کرد: گیاه نیستیم که یکجا ریشه بزنیم و تا آخر بمانیم. وقتی چیزی دلخواه ما نیست می توان آن را تغییر داد و راه علاج پیدا کرد و بدانیم که انسان ها نیاز به روابط صحیح دارند و این رابطه باید نخست از خود ما شروع شود.
با گوش دل و چشم باز، افراد را بشنویم
سروش در بخشی دیگر از این گفت و گو، خاطرنشان کرد: آنچه در افراد می تواند فاصله ایجاد کند نیاز به تعلق برآورده نشده است. نیاز به تعلق و عشق نیازی اساسی در حوزه روانشناسی است که خدشه دار شدن آن به منزله ایجاد فاصله عمیق است.
وی توضیح داد: اگر در خانواده و ارتباطات بین فردی نیاز به تعلق به درستی برآورده و ارضاء نشود فاصله ایجاد می شود. این نیاز به تعلق در حوزه اجتماعی، شغلی، خانوادگی باید ارضا شود اما در بازه زمانی کنونی که در بحران کرونا و در خانه ماندن، روزگار سپری می شود، نیاز به تعلق در حوزه شغلی و اجتماعی دستخوش تغییر شده و بیشترین تمرکز باید بر روی برداشت این نیاز در خانواده باشد. حال باید به این فکر کرد که چه کنیم این نیاز به تعلق آسیب کمتری ببیند و بخوبی ارضا شود.
راهکار برطرف کردن این نیاز از نگاه سروش، افزایش احترام و بالا بردن تاب آوری افراد است. ضمن این که نباید فراموش کرد نیاز به ارزشمندی به واسطه همدلی و انتظارات معقول بوجود می آید.

ادامه مطلب

برگزاری کارگاه آموزشی فرزندپروری ویژه اولیاء مجتمع تطبیقی و بین الملل دختران تهران

ادامه مطلب
باز کردن چت
با ما در تماس باشید!
Powered by